Aan de slag!

Daar ben ik weer! Via mijn buurvrouw Marijke kwam ik bij deze blogsite. Zij is aan het reizen door Maleisië en ondertussen Indonesië en met een blog kunnen we haar volgen. Erg leuk om te lezen omdat Eef en ik daar de afgelopen twee jaar ook zijn geweest. Ik dacht wellicht handiger om mijn ervaringen te delen in een blog, misschien dat ik dan ook wat vaker ga schrijven haha. Veel mensen vragen wat ik zo op een dag doe hier in Singapore. Nou, ik ben de afgelopen weken best wel druk geweest en zal jullie gauw vertellen waarmee. 

Begin februari was het Chinese Newyear, ik probeer nog steeds uit te vogelen welke dag nou precies want het duurt ongeveer drie weken geloof ik. Ik zie nog steeds mensen dingen verbranden op straat en het is ondertussen al 21 februari. In Singapore wonen ontzettend veel Chinezen dus er wordt groot uitgepakt. Faz en ik zijn een avond naar Marina Bay geweest, daar is een soort openlucht theater waar ik weet niet hoeveel mensen bij elkaar kwamen om naar een show en het vuurwerk te kijken. Ik heb mijn ogen uitgekeken want toen (3 februari) was het nog geen eens nieuwjaar maar het was zo ontzettend druk! Het was erg leuk om te zien! Er wonen hier allerlei etniciteiten/culturen/rassen/religies naast elkaar. De meerderheid is Chinees, gevolgd door Maleis en Indiaas. Ieder heeft zijn eigen feestdagen maar ze tonen erg veel respect naar elkaar toe. Onze buren zijn bijvoorbeeld Chinees en met nieuwjaar is het normaal dat je dan je buren een cadeau geeft en mandarijnen (sorry maar die waren niet erg lekker..). Wij hadden hen bier en koekjes gegeven en zij geven dan geld of eten en drinken terug. Het lijkt op het eerste oog dus dat iedereen elkaar respecteert en er vrij weinig discriminatie is. Hoewel wanneer ik een grab neem en de chauffeurs meestal Maleis of Indi zijn, ik ook andere verhalen hoor. Gister zat ik in een Grab en vertelde de chauffeur mij dat de Chinezen vooral de rijke zijn. In de jaren 60 hadden zij een krant die men kon kopen voor 20 cent, daarin stond omschreven wat er de volgende dag ging gebeuren. De krant was in het chinees dus allen de Chinezen konden dit lezen waardoor zij altijd eerder wisten wat er ging gebeuren en dus voorliepen. Ik geloof dat dit nog steeds wel een beetje zo is. Ook in bijvoorbeeld universiteiten, veel universiteiten delen scholarships uit voor Chinese studenten en studeren voor locals uit Singapore is ontzettend duur. Het lijkt dus alsof de overheid vooral investeert in buitenlanders en minder in hun lokale bevolking wanneer het gaat over onderwijzen. Maar goed, ik wijk een beetje af van wat ik aan het vertellen was. Een andere traditie met Chinees nieuwjaar is de drakendans (ik weet de originele naam niet). Ze laten groepen naar hun huis komen of buiten om een dans uit te voeren. Ik schrok mij een ongeluk toen ik dit voor het eerst hoorde om 7 uur 's ochtends. Toen ik tegen Faz zei, jeetje was asociaal, kunnen ze dat niet een paar uur later doen in het weekend, was zijn antwoord: nee Pam dit is hoe zij hun nieuwjaar vieren en dat respecteren wij. Vervolgens snurkte hij lekker verder en lag ik wakker haha. 

Een ander typische activiteit wat ze hier erg leuk vinden om te doen is Prawning. Lees: vissen in een zwembadje met 100 andere mensen. Deze tent is 24 uur per dag open en het is er volgens mij altijd druk. Je krijg een hengel en gaat zitten, proberen een garnaal te vangen. De garnalen de je vangt mag je vervolgens daar bbq'en of mee naar huis nemen. De eerste keer dat ik dit ging doen dacht ik 3 uur men dat houd ik nooit vol. Maar, na een paar garnalen gevangen te hebben, begon ik het best leuk te vinden en vlogen de drie uur voorbij. Ook zijn we een avondje naar Holland Village geweest. Ja, zelfs in Singapore heb je een Holland Road (met erg mooie huizen) en Holland Village waar je bitterballen en frietjes kunt krijgen!! Overdag is het gewoon een straat en 's avonds sluiten ze de straat en zet elk café zijn terras uit. Er zijn life bands en het is er erg gezellig. Een drankje bleef natuurlijk niet bij een drankje en we eindigden in een club waar ze 80's en 90's muziek draaide. Over stappen gesproken, we zijn vorige week in het kader van een bachelor party (niet die van mij hoor!) uitgeweest in een rooftopbar/club, erg gaaf. De kater was minder gaaf... Natuurlijk probeer ik Faz ook te stimuleren wat meer actieve dingen te doen. Zo zijn we naar een park geweest met een canopy walk (tree top walk). Hier zie je dus bijna geen lokale singaporezen haha alleen toeristen. Zelfs Faz was er nog nooit geweest. Het is hier ontzettend groen en er zijn nog genoeg parken te ontdekken. 

Naast al deze leuke dingen, moet ik natuurlijk ook aan de slag. Ik ben de afgelopen weken druk bezig geweest met zoeken naar een baan en solliciteren. Ik heb mij aangemeld op jobstreet.com een website met ontzettend veel banen. Ook ben ik gaan google'en en heb ik onderwijsinstanties gemaild. Ik kreeg een aantal positieve reacties en ben op gesprek geweest bij onder andere Melbourne Specialist International School. Dit is een school voor leerlingen met zogeheten special needs, leerlingen van 3 tot 21 jaar met lichamelijke en/of mentale beperkingen. Ik zou dan zowel voor de klas komen te staan alsook de principal helpen met het beter opschrijven van de methodieken die ze daar gebruiken. Volgende week ga ik een dagje meelopen dus ik ben heel benieuwd!! Ook heb ik gesproken met de directeur van Cycling Without Age. Via via kwam ik met haar in contact, een Nederlandse vrouw die een non profit organisatie runt: fietsen met ouderen! Ze hebben een aantal soort elektrische bakfietsen waarin ze een vrijwilliger laten fietsen met ouderen uit een verzorgingstehuis. Vergrijzing is hier een ontzettend groot probleem en de ouderen zijn erg eenzaam. Van het aantal mensen dat zelfmoord pleegt, is het percentage onder ouderen (65 plus) het hoogt! Vreemd he! Ze hebben dit ook gedaan met jongeren en willen dit graag verder uitbreiden/onderzoeken, hier zou  ik eventueel een rol in kunnen spelen. Het doel is natuurlijk niet alleen rondfietsen maar vooral het gesprek wat je hebt met de ouderen. Als jullie het leuk vinden, neem vooral een kijkje op de website: https://cyclingwithoutage.sg/  Ik heb vandaag een training gevolgd  en ga mij snel opgeven als vrijwilliger bij een van de verzorgingshuizen. Oh en niet geheel onbelangrijk, volgende week hebben ze een avond voor vrijwilligers: wijn proeven met KAAS!!! Hier ga ik uiteraard heen!!! 

Ik heb dus een aantal positieve reacties op mijn sollicitaties die ik nu even afwacht. Daarnaast blijf ik natuurlijk doorzoeken en reageren. Mocht iemand nog tips hebben, zijn deze altijd welkom. Het lastige voor mij, als buitenlander, is dat zonder een verblijfstatus in Singapore bedrijven een quota moeten hebben om mij aan te nemen (buitenlanders aan te nemen). Hebben ze deze quota dan kunnen ze mij een employment pass aanbieden wat ook gelijk een verblijfstatus is (voor een jaar). Wanneer ik een long term visit pas heb hoeven ze dit niet te doen maar kunnen ze op een andere manier een work permit voor mij regelen. Voor elke buitenlander die een bedrijf aanneemt, moeten zij 6,2 locals in dienst hebben. Het is ontzettend ingewikkeld allemaal en ik merk dat iedereen ander ervaringen heeft met het aanvragen van werkpassen of verblijfspassen. Beetje bij beetje komen Faz en ik er steeds meer over te weten maar nog lang niet alles. We proberen het in ieder geval en geven niet op! 

Oh ja, er viel mij iets op tijdens de gesprekken die ik heb gehad bij drie special education onderwijsinstellingen. Dit waren alledrie privé organisaties. Dit betekent dat de kosten kunnen oplopen tot 35.000 singapore dollar per jaar!!!! Er zijn dus maar een beperkt aantal ouders die dit kunnen betalen. Ik vroeg tijdens een van de gesprekken wat er dan gebeurt met de kinderen van wie de ouders dit niet kunnen betalen? Zij vertelden mij dat deze kinderen vaak thuis zitten. Er zijn maar een beperkt aantal publieke scholen die kinderen opvangen die net iets anders zijn dan het gemiddeld kind in een klas. Echter, wanneer zij niet aan die criteria voldoen (denk aan een bepaald IQ of spraak-, taalvermogen) dan vallen ze dus buiten de boot en eindigen ze thuis.. Passend onderwijs voor iedereen is hier dus ver te zoeken. Zoals ze in Zaltbommel altijd zeggen, doen wat nodig is, is hier ver te zoeken. Minister of education, when u read this and u want to make sure that every kid in your country gets the education they deserve, call me!

Ik kom zo steeds meer te weten over hoe alles werkt of vooral niet werkt in Singapore. Vooral de taxi ritjes zijn erg leerzaam, 30 minuten in een grab (taxi) is als een dag rondlopen in het national museum of een geschiedenisles van Loek Janssen op de middelbare school. Het is een erg interessant land waar ik veel van kan leren maar ook een land wat wellicht veel van mij kan leren haha. 

Met Faz en mij gaat het natuurlijk ook goed haha! Laat ik die niet vergeten te noemen, Faz, de reden waarom ik hierheen ben gegaan. We zijn gelukkig met elkaar en leren elkaar steeds beter kennen. Ik mis jullie natuurlijk wel allemaal, mijn familie is hier niet (gelukkig komen papa en mama in maart langs!!), mijn huisgenoten hier zijn niet mijn lieve huisgenootjes op de ASW, de vrienden van Faz komen niet in de buurt van mijn fantastische vriendinnen (ze zijn iets mannelijker), de organisaties zijn leuk maar de collega's uit Zaltbommel ontbreken,  en alle mensen uit de moeflonstraat passen hier in één flat. 

Liefs en een dikke kus